Cześć, witajcie!
Pora na kolejny wpis na blogu Fantastic Studio :) Tym razem prezentujemy część 8 (nie myślałem że będzie ich aż tyle – sic!) naszego cyklu Najbardziej inspirujący ludzie świata. Jeśli jesteście ciekawi poprzednich części to zajrzyjcie TUTAJ :) Tym razem skupimy się na pięciu osobach, które w swoim życiu skupiły się na walce o prawa człowieka. Swoimi działaniami walnie przyczynili się do poprawienia sytuacji na świecie. Zaczynamy :)
Malcom X
Źródło: https://genius.com
Urodził się jako Malcolm Little 19 maja 1925r w mieście Omaha w Nebrasce. Ze względu na konflikt jego rodziny z Ku Klux Klanem (Oboje jego rodziców było aktywistami na rzecz praw Afroamerykanów) jego rodzina była zmuszona do przeprowadzki najpierw do Milwokee a potem do Lancing w stanie Michigan. Tam również nie uniknęli prześladowań. W 1929 roku po tym kiedy spłonął ich dom. Ojciec Malcolma oskarżył lokalną organizację rasistowską – Black Legion.
Gdy Malcolm miał 6 lat jego ojciec zginął. Oficjalnie podaje się, że został potrącony przez samochód jednak wg. rodziny został zamordowany przez Legion. Rodzina Malcolma została praktycznie bez środków do życia. Ubezpieczyciel wypłacał co prawda rentę po zmarłym (18$ miesięcznie, co wtedy było dość przyzwoitą sumą) jednak aby powiązać koniec z końcem musieli oni wynajmować część swojego ogródka.
W 1938 r , po nieudanym związku, jego matka przechodzi załamanie nerwowe i zostaje przyjęta do szpitala dla umysłowo chorych (gdzie spędza 24 lata). Efektem tego było rozdzielenie go z jego rodzeństwem i rozmieszczenie w rodzinach zastępczych.
Nie kończy szkoły średniej. Wylatuje w trakcie roku po tym jak biały nauczyciel mówi mu, że studiowanie prawa (ówczesne marzenie chłopca) jest „nierealistyczny cel dla czarnucha”. Między 14 a 21 rokiem życia mieszkając w Bostonie pracował w różnych dziedzinach.
Kariera przestępcza,więzienie i przejście na Islam
W 1943r. przenosi się na nowojorski Harlem, gdzie zajmuje się działalnością przestępczą. Wraca do Bostonu w 1945r i popełnia serię kradzieży z włamaniem za co trafia do więzienia.
To właśnie w trakcie odbywania kary dowiaduje się od rodzeństwa o nowym ruchu religijnym (Nation of Islam). Na początku nie był za bardzo zainteresowany. Jednak w miarę wymiany korespondencji ze swoim bratem Reginaldem jego zainteresowanie rośnie.
W drugiej połowie 1948r pisze list do przywódcy organizacji Elijah Muhammada, który radzi mu aby wyrzekł się swej przeszłości i przeszedł na Islam, co dzieje się w tym samym roku.
Od 1950 roku jest znany jako Malcolm X. Jak sam stwierdził „X zastąpił nadane mu niewolnicze nazwisko Little”. W tym samym roku pisze z więzienia list do Prezydenta Trumana, w którym sam określa się jako komunistę, oraz potępia Wojnę w Korei. To powoduje, że zaczyna się nim interesować FBI.
Nation of Islam
Zostaje ułaskawiony w 1952r. Następnie spotyka się z Muhammadem w Chicago i w czerwcu 1953r zostaje kaznodziejem– asystentem w Świątyni numer 1 w Detroit. Potem rozszerza nauki Nation of Islam w różnych miejscach USA. A w końcu staje się drugim najbardziej wpływowym liderem tego ruchu (Po Muhammadzie). Staje się na tyle sławną osobą, że zostaje zaproszony na Zgromadzenie Ogólne ONZ we wrześniu 1960r, gdzie spotyka się z głowami państw (m in. z Fidelem Castro). To on wprowadza też do NOI Cassiusa Claya (Muhammad Ali).
W skutek błędnej zdaniem Malcolma X polityki NOI (Braku działań w sprawie pobić jej członków przez policjantów w Los Angeles) oraz przez zdradzenia jej ideałów przez Muhammada (oskarżonego o zdradę małżeńską z jedną z sekretarek organizacji). Malcolm X opuszcza Nation of Islam w marcu 1964r. Staje się wtedy też przedstawicielem sunnitą. Jest jednak również w tym momencie jednym z najbardziej rozpoznawanych czarnoskórych Amerykanów walczących o prawa czarnoskórych mieszkańców USA.
W tym samym roku spotkał się z Martinem Lutherem Kingiem jr. Następnie zakłada własny związek wyznaniowy i Organizację Jedności Afroamerykańskiej.
Dużo podróżuje. Odbywa Hajj czyli pielgrzymkę do Mekki, która jest obowiązkiem każdego muzułmanina o ile może sobie na to pozwolić. Następnie jeździ po świecie (Afryka, Francja, UK).
Konflikt z Nation of Islam i śrmierć
Po odejściu z NOI jest z nią otwarcie skonfliktowany, otrzymuje pogróżki oraz są na niego organizowane próby zamachu. To jednak nie przeszkadza mu z regularnym pojawianiu się i przemawianiu do członków Muslim Mosque Inc. – Jego organizacji wyznaniowej.
W lutym 1965r. Malcolm X mówi o tym otwarcie w wywiadzie, którego udzielił Gordonowi Perksowi. Dwa dni później (21.02.1965r) kiedy ma przemawiać do swoich zwolenników na Manhattanie zostaje zamordowany na oczach 400 zebranych osób. Jednym z trójki zamachowców jest członek Nation of Islam.
Jest uznawany za jednego z najbardziej wpływowych i wielkich Afroamerykanów w historii. Do końca walczył o prawa czarnoskórych mieszkańców USA.
Nelson Mandela
Źródło: http://www.independent.co.uk/
Ur. 18.07.1918r w Mvazo, w rodzinie wodza plemienia Thembu. Po śmierci ojca w 1927r Mandela został adoptowany przez regenta plemienia Thembu, który przygotowywał go do odegrania roli przywódczej w plemieniu.
Był pierwszym w rodzinie, który otrzymał kompleksowe wykształcenie. Najpierw w lokalnej szkole misyjnej, gdzie został nazwany Nelson (nadawanie angielskich imion uczniom było w Afryce powszechne). Następnie uczył się w Clarkebury Boarder Institute – prowadzonej przez metodystów, gdzie wyróżniał się w Boksie i na Bieżni, jak również w przedmiotach akademickich.
W 1939 dostał się do elitarnego Uniwersytetu w Fort Hare (Jedynej zachodniej szkole dla czarnoskórych w RPA). Gdy dowiedział się, że zaaranżowano jego małżeństwo uciekł do Johannesburga, gdzie pracując jako ochroniarz, a później prawnik korespondencyjnie skończył bachalors degree. Studiuje prawo na Uniwersytecie w Witwatersrand, gdzie zaczyna się jego współpraca z Narodowym Kongresem Afrykańskim (ANC). Tworzy wraz z współpracownikami ANCYL czyli Ligę Młodzieżową ANC. W 1944 roku poznał również i poślubił swoją pierwszą z trzech żon.
Początek walki z Apartheidem
Zaangażowanie Mandeli w politykę wzrosło wraz z wygraną Partii Narodowej, w której dominowali Afrykanerzy, oraz wprowadzeniu przez nią formalnego systemu segregacji rasowej, do dziś znanego jako Apartheid. Założeniem tego systemu było odebranie praw czarnoskórej większości i zablokowanie ich dojścia do władzy, co pozwalało białej mniejszości na rządzenie.
Mandela wraz ze swoim kolegom z ław szkolnych Olivierem Tombo otwiera kancelarię prawną dla czarnoskórych, gdzie bezpłatnie lub za symboliczną opłatą udzielą porad prawnych, przeciw dyskryminacyjnemu prawu (1952). Również w tym roku Mandela wyrusza na Kampanię na rzecz zmiany niesprawiedliwych praw, gdzie odbywa się seria współorganizowanych przez niego wieców i protestów. Kampania ma zasięg ogólnokrajowy. Mandela firmuje swoim nazwiskiem również Kartę Wolności zatwierdzoną przez Congress of People w 1955r.
5 grudnia 1956r wraz ze 155 aktywistami zostaje aresztowany i osądzenie za zdradę. Wszystkich oskarżonych uniewinniono w 1961r. W międzyczasie tarcia wewnątrz ANC narastały i frakcja militarna partii oddzieliła się w 1959 r tworząc Kongres Panafrykański (PAC).
„Włócznia Narodu”
W 1960r ma miejsce krwawe stłumienie przez władze pokojowego protestu w Sharpeville. W tym zajściu zabito 69 os. To z kolei wywołało falę paniki, nienawiści i protestów, która przeszła po całym kraju. Zdelegalizowano zarówno ANC jak i PAC. To z kolei zmusiło Mandelę do zejścia do podziemia i przekonało go do podjęcia bardziej radykalnych, niż pasywny opór środków.
Tak w 1961r powstała tzw. „Włócznia Narodu”(MK), czyli nowe zbrojne skrzydło ANC. Mandela był współzałożycielem i pierwszym liderem MK. W trakcie przywództwa Mandeli MK przeprowadziło serię antyrządowych sabotaży. W 1962r Mandela nielegalnie opuszcza RPA i bierze udział w konferencji nacjonalistycznych liderów afrykańskich w Etiopii, odwiedza wygnanego Olivera Tombo w Londynie oraz przechodzi szkolenie wojskowe w Algierii.
Po powrocie w sierpniu tego samego roku zostaje aresztowany skazany na 5 lat więzienia za opuszczenie kraju i inicjowanie protestu robotników w 1961r. W lipcu 1962 rząd zaskakuje liderów MK w ich kryjówce na przedmieściach Johannesburga. W kryjówce znajdują dowody obciążające Mandelę i kilku innych aktywistów.
Proces w Rivonie i 30 lat w więzieniu
Prowadzi to do tzw procesu w Rivonie, który skazuje Mandelę na dożywocie za zdradę i sabotaż (Oskarżeni ledwo uniknęli kary śmierci). Nelson Mandela przesiedział w nieludzkich warunkach prawie 30 lat, z czego pierwszych 18 w byłej kolonii karnej na wybrzeżu Cape Town, gdzie był m.in. zmuszany do pracy w kopalni.
W trakcie odsiadki Mandela uzyska bachalor’s degree z prawa na University of London, był mentorem dla współwięźniów oraz szmuglował swoje stanowiska polityczne do autobiografii, którą wydał pięć lat po zwolnieniu z więzienia. W 1982 przeniesiono go do lżejszego więzienia a od 1988r przebywał w areszcie domowym.
11 lutego 1990r nowo wybrany prezydent F.W. de Klerk nakazał zwolnienie Mandeli wcześniej legalizując ANC i nawołując do nierasistowskiego RPA.
Prezydent Mandela
Mają miejsce negocjacje między ANC a rządzącą Partią Narodową oraz innymi organizacjami politycznymi w RPA. Jako dwaj liderzy tych rozmów Mandela i de Klerk zostali uhonorowani pokojową nagrodą nobla w grudniu 1993r. W kwietniu 1994 r ponad 22 miliony mieszkańców RPA poszło do urn. Były to pierwsze wieloetniczne wybory w RPA. ANC odniosła przytłaczające zwycięstwo, a Nelson Mandela został Prezydentem RPA.
W trakcie swojej prezydentury powołał komisję, która miała zbadać zbrodnie obu stron Apartheidu w latach 1960-1994. Stworzył również wiele programów mających na celu poprawę sytuacji czarnoskórych mieszkańców RPA.
Jednak to starania o pojednanie międzyrasowe były w centrum uwagi Nelsona Mandeli. Po jego zwycięstwie utworzono Rząd jedności narodowej, Podczas Mistrzostw Świata w Rugby (główny sport RPA) Mandela prosił zarówno czarnoskórych jak i białych mieszkańców RPA o poparcie dla drużyny tego kraju (Złożonej głównie z Afrykanerów). Te działania pokazuje m.in. film Invictus z 2009 r gdzie w rolę Mandeli wcielił się Morgan Freeman.
Wycofanie się z polityki
W 1999 r. Mandela wycofuje się z polityki – na stanowisku zastępuje go Thabo Mbeki. Mandela natomiast poświęca się walce o pokój i sprawiedliwość społeczną. Zakłada Fundację swojego imienia a także „The Elders”, czyli niezależną grupę znanych ludzi, którzy odnoszą się do problemów światowych i pomagają innym. Sam Mandela działą między innymi jako adwokat kampanii na rzecz przeciwdziałania AIDS.
W 2009 roku w uznaniu jego zasług ONZ ustanowiło 18.lipca jako międzynarodowy dzień Nelsona Mandeli.
W ostatnich latach swego życia Nelson Mandela przez dolegliwości zdrowotne wycofuje się coraz bardziej z życia publicznego. Umiera 5 grudnia 2013 w wyniku nawracającej infekcji płuc.
Mohandas K. Gandhi
Źródło: Wikimedia Commons
Urodził się w Porbandarze w Płn.–Zach Indiach 2 października 1869r. Jako przedstawiciel uprzywilejowanej kasty mógł odebrać wszechstronne wykształcenie. Jednak był co najwyżej przeciętnym uczniem.
W maju 1883r, gdy miał 13 lat ożenił się. Małżeństwo zgodnie z tradycję zostało zaaranżowane przez rodziców nowożeńców. W 1888r rozpoczął studia na Uniwersytecie W Bombaju a na świat przyszedł jeden z czterech synów Gandhiego. Był nieszczęśliwy na uczelni z ochotą skorzystał z możliwości studiów za granicą. Naukę w londyńskim Collage of London rozpoczął w wieku 18 lat.
Pobyt w Londynie, Afryce Południowej i powrót do Indii
W trakcie pobytu w Londynie ściśle przestrzega zasad Hinduizmu (w tym wegetarianizmu, abstynencji alkoholowej i seksualnej) co powoduje, że nie podoba mu się w Londynie. Sytuacja zmienia się, gdy poznaje tam pokrewne dusze. Zaczyna studiować filozofie religii(nie tylko Hinduizmu ale również Chrześcijaństwa i Islamu) Po przyjęciu do palestry wraca do Indii i nie może znaleźć pracy. Potem wyjeżdża na roczny kontrakt do Afryki Południowej – spędza tam 21 lat walcząc z segregacją rasową(mimo, że jeszcze wtedy nie nazywa się jej jeszcze Apartheid). W Afryce kładzie podwaliny pod idee pokojowego nieposłuszeństwa obywatelskiego.
Wraca do Indii w 1916r. gdzie rozwija tą idee. M.in. nagłaśnia sytuację w Biharze w 1918r, gdzie biali mieszkańcy – głównie Brytyjczycy gnębili miejscową ludność. Czyni go to sławnym i dzięki tym posunięciom zaczyna się o nim mówić „Mahatma”, czyli „Wielka dusza”.
Wzrost wpływów politycznych Gandhiego i pobyt w więzieniu
Wzrost sławy Gandhiego wpłynął na wzrost jego wpływów politycznych. W 1921r stanął na czele Indyjskiego Kongresu Narodowego, który przeorganizował. Głównym postulatem Kongresu stała się niezależność polityczna od Brytyjczyków. Postulował też bojkot towarów z UK oraz kolonialnych instytucji. Za zachęcanie do nieposłuszeństwa obywatelskiego został skazany na sześć lat więzienia(oskarżony o bunt). Z wyroku odsiedział 2 lata.
W trakcie jego pobytu w więzieniu Kongres zaczął rozpadać się na frakcję. Po wyjściu z więzienia Gandhi wycofuje się z życia politycznego na okres 4 lat. Wraca w 1928r przy okazji kampanii na rzecz przyznania Indiom przez Zjednoczone Królestwo statusu dominium. W 1930 roku Brytyjczycy opodatkowali sól. W odpowiedzi na to Gandhi urządził 400–kilometrowy marsz do morza celem pozyskania własnej soli. W kolejnych latach Brytyjczycy uznają jego wpływy polityczne i negocjują z nim różnorakie kwestie.
II WŚ, Godse i zamachy
W okresie II Wojny Światowej to apogeum działalności Gandhiego, który nie widział powodu, aby Hindusi, którzy nie rządzą własnym krajem mieli ginąć za interesy Imperium Brytyjskiego. W tym czasie zrodził się ruch „Opuśćcie Indie” i rozpoczęły się masowe protesty. Ich skutkiem było ponowne aresztowanie Gandhiego i osadzenie go w Pałacu Aga Chana w Pune (9.08.1942). Gandhi przebywa w Pune do kwietnia 1944r. Trzy miesiące wcześniej ginie jego żona.
W trakcie życia Gandhiego zorganizowano w sumie sześć zamachów na jego życie (z czego oficjalnie za zamachy uznano trzy). Zdaniem historyków za większością z nich stał Jego przeciwnik ideologiczny i polityczny Nathuram Godse. Godse był fundamentalistą Hinduizmu. Przeciwstawiał się głoszonej przez Gandhiego idei niestosowania przemocy i tolerancji wobec wszystkich religii, co w jego mniemaniu godziło w supremacje Hinduizmu. W żadnym z przypadków nie wszczęto dochodzenia.
Gandhi zginął w ostatnim z zamachów Godsego 30 stycznia 1948r
Abraham Lincoln
Źródło: http://www.bookofdaystales.com/
Urodzony 12 lutego 1809 r w rodzinie Cieśli Thomasa Lincolna i Nency Hanks. Oboje pochodzili z Wirginii. Gdy miał dwa lata jego rodzina przeniosła się do Knob Creek a następnie po pięciu latach do Pigeons Creek. W 1813 roku zmarła matka Lincolna a jego ojciec ożenił się ponownie z Sarą Bush Johnstone. Macocha przyszłego prezydenta nakłaniała go do podjęcia nauki, jednak uczęszczanie do szkoły było problematyczne, szczególnie na terenach pogranicza, gdzie mieszkali. Abraham Lincoln nie ukończył szkoły ale uczył się sam w domu.
Praca zarobkowa i pierwsze kroki w polityce
W latach 20 XIX w. rozpoczyna pracę zarobkową. Pracuje m.in. jako rolnik i na promie. Wiosną 1830r wraz z rodziną przeprowadza się do Macon i zostaje tak zatrudniony jako księgowy w pobliskiej miejscowości New Salem. W 1832r ubiega się o miejsce w legislaturze stanowej, jednak przegrywa wybory. Po porażce próbuje prowadzić własny interes. Rok później zostaje kierownikiem poczty, a potem zastępcą mierniczego hrabstwa.
W 1834 r ponownie ubiega się o miejsce w legislaturze stanowej w Illinois i tym razem zdobywa mandat. Jest również wybierany w wyborach w latach 1836 – 1840 (trzy kolejne kadencje).
Lincoln w Izbie Reprezetantów
W roku 1846 zostaje wybrany do Izby Reprezentantów USA, gdzie zasiada przez jedną kadencję jako jedyny przedstawiciel partii Wigów (system amerykański nie był jeszcze dwupartyjny – nie istnieli republikanie). Dwa lata później popiera kandydata swojej partii do IR Zachary’ego Taylora, gdyż sam liczy na stanowisko w Administracji (Rządzie), jednak nic takiego nie miało miejsca. To spowodowało wycofanie się Lincolna z polityki na okres 5 lat. Przez ten czas zajmuje się praktyką prawniczą. W roku 1855 bezskutecznie próbuje dostać się do Senatu USA, a w kolejnym roku wstępuje do nowo utworzonej Partii Republikańskiej. W wyborach prezydenckich 1856r próbuje zostać Wiceprezydentem, nie uzyskuje jednak nominacji.
Popularność przynoszą mu debaty na temat niewolnictwa, które toczy z senatorem Stephenem Douglasem w październiku 1858r. Pomimo rosnącej popularności właśnie z Douglasem przegrywa następne wybory do Senatu.
16 Prezydent Stanów Zjednoczonych i Wojna Secesyjna
W maju 1860r w trzecim głosowaniu na konwencji republikanów zostaje mianowany kandydatem partii na prezydenta USA. W głosowaniu powszechnym deklasuje resztę kandydatów zdobywając 180 głosów elektorskich (co stanowi ówcześnie ok 60% głosów). W ten sposób zostaje 16. Prezydentem USA zastępując na tym stanowisku Jamesa Buchanana z partii Demokratycznej. Urząd obejmuje 4 marca 1860r.
Pierwsza kadencja prezydenta Lincolna to czas podziału Stanów Zjednoczonych. W lutym 1861r roku zawiązuje się bowiem Konfederacja (złożona z 7 stanów południowych). 12 kwietnia oficjalnie rozpoczyna się wojna secesyjna (Od zajęcia przez konfederatów Fortu Sumter). Lincoln powołał rząd złożony zarówno z Wigów(Sek. Stanu William H. Saward) jak i z Demokratów. Na początku wojny to właśnie Saward doradza Lincolnowi zjednoczenie kraju przez wojnę z innym państwem (UK , Hiszpania, Rosja lub Francja). Prezydent natomiast kategorycznie odrzuca taką możliwość. Działania administracji Lincolna muszą skupić się zatem na powstrzymaniu interwencji z zawnątrz. Udaje się to w maju 1861r, kiedy to Londyn i większość stolic europejskich opowiedziało się za neutralnością w trwającym w Stanach sporze. Lincoln uczestniczył we wszystkich sprawach strategicznych i wojskowych. Kilkukrotnie dokonywał zmiany na stanowisku głównodowodzącego wojsk Unii.
Kluczowa dla wojny secesyjnej była Bitwa pod Gettysburgiem, która rozerała się w dniach 1-3 lipca 1863r. Wojska Konfederatów pod wodzą gen. Roberta Lee przegrały bitwę z Unią dowodzoną przez gen. George’a Meade’a. Lincoln rozkazał Meade’owi ścigać wojska konfederatów do Richmond. Meade odmówił jednak tłumacząc, że poniósł pod Gettysburgiem zbyt wielkie straty. To nie spodobało się Lincolnowi. W tym samym czasie Generał Ullyses Grant wypiera wojska konfederackie z Tennessee. To powoduje, że to właśnie Grant zastępuje Meade’a na stanowisku 12 marca 1864r. Efektem działań Unii była kapitulacja Roberta Lee pod Appomattox 9 kwietnia 1865r.
II Kadencja i kwestia niewolnictwa.
W międzyczasie Lincoln wygrywa drugą kadencję w wyborach 1864r. kładąc kres marzeniom południa na prezydenta, który zaprzestałby wojny i zezwolił na niepodległość południa. Obejmując urząd Lincoln planuje odbudowę kraju. Stosuje weto kieszonkowe (czyli nie podpisuje do końca kadencji Kongresu) ustawę, która zakładała przyłączenia skonfederowanych stanów do Unii pod warunkiem przysięgi lojalności.
Kolejnym ważnym dla Lincolna tematem było zniesienie niewolnictwa w Stanach Zjednoczonych. Ten temat był bliski prezydentowi już w trakcie wojny jednak ze względu na możliwy bunt stanów granicznych (które zostały w Unii ale zachowały niewolnictwo) postępował w tych sprawach bardzo ostrożnie. Kolejną sprawą było ewentualne załamanie się handlu bawełną z Europą, które doprowadziłoby do interwencji stolic europejskich w konflikcie z południem (po stronie południa). Jednak już w 1862r wydał dekret prezydencki mówiący, że wszyscy czarnoskórzy, w stanach Konfederacji będą wolni od 1 stycznia 1863r (dzięki temu dekretowi armie Unii wsparło ok. 180 tys. Afroamerykanów z południa). Po zakończeniu wojny 11 kwietnia 1865r stwierdził, że Afroamerykanom należy się nie tylko wolność ale i ograniczone prawa obywatelskie.
Jednak ukoronowaniem kwestii niewolnictwa była wprowadzona za czasów Administracji Lincolna 13 poprawka do Konstytucji USA, która znosiła niewolnictwo w Stanach Zjednoczonych (chyba, że przymusowe roboty były karą za przestępstwo). 13 poprawka weszła w życie 6 grudnia 1865 roku gdy ratyfikowała ją Georgia. Ostatnim stanem, który ratyfikował tą poprawkę był stan Missisipi, który dokonał tego prawie 130 lat później 16 marca 1995r.
Zamach i śmierć prezydenta Lincolna
Lincoln nie dożył do momentu jej ratyfikacji. 14 kwietnia miał wybrać się razem z Ullysesem Grantem i ich małżonkami na spektakl „Nasz amerykański kuzyn” Toma Taylora. Niestety Grantowie nie mogli pojawić się na przedstawieniu, więc pierwszej parze towarzyszył major Henry Rothborne z przybraną siostrą.
Po godz. 22 do niestrzeżonej loży prezydenckiej wtargnął aktor John Wilkes Booth, który był zwolennikiem niewolnictwa. Uzbrojony w pistolet i nóż pchnął majora w ramię i strzelił w tył głowy Lincolna. Pomimo szybkiej pomocy nie udało się uratować prezydenta. Został on pierwszym z czterech prezydentów USA w historii, którzy zostali zamordowani w trakcie kadencji (Pozostała trójka to prezydenci Garfield, McKinley i Kennedy). Abraham Lincoln zmarł po godzinie 7 rano 15 kwietnia 1865r. Jego następcą został dotychczasowy wiceprezydent Andrew Johnson.
Święta Matka Teresa z Kalkuty
Źródło: http://cnn.com
Właściwie Agnes Gonxha Bojaxhlu. Urodziła się w Üsküb w Imperium Osmańskim (Dzisiejsze Skopje).26 kwietnia 1910. Sama uważała 27 kwietnia (dzień swojego chrztu) za datę urodzenia. Jej ojciec aktywnie uczestniczy w albańskim życiu politycznym. Po jego śmierci w 1919r matka wychowuje ją w wierze katolickiej. Wg. jednej z jej biografii, autorstwa Joan Graff Clucas, od wczesnych lat zainteresowana była posługą misyjną. W wieku 18 lat opuszcza dom rodzinny i zostaje misjonarką wstępując do Instytutu Błogosławionej Dziewicy Maryi.
Nauka Angielskiego i życie jako Loretanka
Najpierw udaje się do Irlandii aby nauczyć się języka angielskiego, którego zgromadzenie sióstr Loreto używa w swoich szkołach w Indiach. To tam 12 października 1928r zaczyna swój postulat (okres wprowadzający do zakonu, jeszcze przed ślubami). Trwa on 6 tygodni. Do Indii wraca pod koniec 1929r Czasowe śluby zakonne składa 24 maja 1931r przyjmując imię Teresa po patronce misjonarzy Teresie z Liseux. Zaczyna uczyć w szkole przy klasztorze w Dżardżylingu. Stamtąd przeniesiona do szkoły w Entally. W tym samym czasie jest też nauczycielką w szkole powszechnej w Kalkucie. Wieczyste śluby zakonne złożyła 24 maja 1937r.
Wyznaczono ją na dyrektorkę szkoły dla Bengalek. Została przełożoną kilku tamtejszych sióstr loretanek. Pomimo własnego ubóstwa co niedzielę odwiedza ubogich w slumsach Kalkuty W takcie II wojny światowej pozostała w Kalkucie kontynuując nauczanie w szkole.
Nowe Powołanie i praca misyjna
10 września 1946r w trakcie podróży na coroczne rekolekcje z Kalkuty do Dżardżyling usłyszała powołanie w powołaniu. Po powrocie do Kalkuty zwraca się do arcybiskupa z prośbą na pozwolenie opuszczenia zgromadzenia Loretanek. Arcybiskup odmawia spełnienia jej prośby przez kolejny rok. Dopiero w styczniu 1948 r Teresa otrzymuje możliwość ubiegania się o opuszczenie zgromadzenia. Zwraca się z tą prośbą od matki generalnej w Irlandii i otrzymuje pozwolenie. Jednocześnie przełożona poleca jej zwrócić się do Watykanu o pozwolenie na przebywanie poza domem zakonnym. To pozwolenie otrzymuje w kwietniu 1948 r i jest ono ważne przez rok.
Pracę misyjną z najuboższymi rozpoczyna w sierpniu 1948r. Habit loretański zmienia na białe bawełniane sari z niebieską obwódką. Przyjmuje też wtedy obywatelstwo Indii, zakłada szkołę i rozpoczyna pracę z ubogimi i głodującymi. Zyskuje w ten sposób uwagę urzędników i Premiera Indii.
Misjonarki Miłości.
7 października 1950 otrzymuje pozwolenie na utworzenia zgromadzenia diecezyjnego , które później stało się Zgromadzeniem Misjonarek Miłości. Na początku liczyło ono tylko 13 os. W 1952r otwiera pierwsze Hospicjum dla ubogich w Kalkucie oraz dom dla trędowatych. W Hospicjum wyjątkowe jest to, że wszyscy przychodzący do niego otrzymują pomoc i możliwość odejścia w zgodzie z wyznawaną przez siebie religią.
Zgromadzenie Misjonarek Miłości przyciąga zarówno coraz więcej osób chcących wstąpić w jego szeregi jak również darczyńców chcących wesprzeć starania misjonarek. W latach sześciedziątych działa na terenie Indii natomiast w 1965r otwarty zostaje pierwszy dom zakonny poza granicami tego kraju – w Wenezueli. W 1996r działało 517 misji w ponad 100 krajach świata.
Najbardziej znanym czynem Matki Teresy było uratowanie 37 dzieci ze szpitala w Bejrucie w trakcie jego oblężenia w 1982r. Wynegocjowała wtedy zawieszenie broni między izraelską armią a palestyńskimi partyzantami. W towarzystwie osób pracujących w Czerwonym Krzyżu przeszła przez strefę ognia aby uratować małych pacjentów.
Poza Bejrutem niosła pomoc również w Etiopii, Czarnobylu, gdzie pomaga napromieniowanym i Armenii, gdzie pomagała ofiarom trzęsienia ziemi.
Kłopoty ze zdrowiem, śmierć, kanonizacja i uznanie.
Lata osiemdziesiąte to również początek jej problemów zdrowotnych. W 1983 r w trakcie wizyty w Watykanie przeszła zawał serca, w 1989r po drugim zawale otrzymała rozrusznik serca. Kolejny zawał przeszła 2 lata później w Meksyku (komplikacje po zapaleniu płuc). W 1996 roku złamała obojczyk oraz przeszła malarię i niewydolność lewej komory serca. Mimo tego, że chciała zrezygnować z przywództwa w zgromadzeniu ze względu na stan zdrowia członkinie zgromadzenia wyraziły wolę aby przewodziła im nadal. Ostatecznie 13 marca 1997r ustąpiła ze swojego stanowiska w zgromadzeniu. Zmarła we 5 września 1997r. Zaraz po jej śmierci Stolica Apostolska rozpoczęła proces jej Beatyfikacji. Matka Teresa z Kalkuty została błogosławioną przez Jana Pawła II 19 października 2003r. Została uznana za świętą 4 września 2016r przez Papierza Franciszka.
Za swoją działalność została również odznaczona najwyższymi oznaczeniami zarówno w Indiach (order Bharat Ratna) jak i na świecie (m.in. Order Wolności (USA), Order Australii, doktoraty honoris causa wielu uczelni). Jest też laureatką pokojowej nagrody Nobla. Jednak nie przyjęła pieniędzy związanych z nagrodą i nie wzięła udziału w uroczystym bnkiecie noblistów. Zamiast tego całą sumę (192 tys. USD) kazała przeznaczyć na biednych i potrzebujących w Indiach.
Podsumowanie
Reasumując, wyżej wskazana piątka ludzi stanowi dla nas inspirację conajmniej z kilku powodów. Po pierwsze dlatego, że zawsze byli wierni swoim poglądom. Po drugie bo swoim uporem potrafili wywalczyć polepszenie świata dla innych ludzi. W końcu dlatego, że nawet jeśli popełniali błędy to potrafili wyjść na prostą (patrz Malcolm X). Jednocześnie wszyscy byli liderami swych czasów – część duchowymi część politycznymi, którzy pociągali ze sobą rzesze ludzi i ta charyzma może stanowić inspirację dla nas.
To tyle jeśli chodzi o ten tekst. Jeśli podoba Wam się ta seria to dajcie znać w komentarzach (Mamy jeszcze trochę inspirujących nas osób w zanadrzu). Póki co, dziękuję za uwagę i do zobaczenia w kolejnym artykule